Όλα τα παιδιά βιώνουν άγχος και δυσκολίες για διάφορους λόγους και σε διαφορετικό βαθμό καθώς μεγαλώνουν. Τα παιδιά ενδεχομένως να αντιμετωπίσουν ασθένειες, αλλαγές ζωής όπως μετακόμιση η διαζύγιο, σχολικό η κοινωνικό άγχος και θλίψη, για να αναφερθούμε σε ορισμένα παραδείγματα. Παρά τις καλύτερες προσπάθειές τους, οι γονείς δεν μπορούν να αποτρέψουν τα παιδιά απο το να βιώσουν τις δυσκολίες της ζωής, μπορούν όμως να συμβάλουν στην ανάπτυξη της ανθεκτικότητάς τους ώστε να τα θωρακίσουν με δεξιότητες για να προσαρμόζονται σε αυτές τις αλλαγές και τις δυσκολίες. Η ανθεκτικότητα βοηθά τα παιδιά να πλοηγηθούν σε αγχωτικές καταστάσεις καθώς και να αναπτύξουν την αυτοπεποίθηση να αντιμετωπίσουν μόνα τους τα προβλήματά τους. Όσο πιο ανθεκτικά είναι, τόσο περισσότερο αισθάνονται δυνατά και ικανά να αντεπεξέλθουν στη ζωή. Παιδιά με χαμηλά επίπεδα ανθεκτικότητας συχνά παρουσιάζουν δυσκολίες στη διαχείριση βασικών συναισθημάτων όπως ο θυμός και η θλίψη, δυσκολία στην προσαρμογή σε νέες καταστάσεις, μειωμένη αυτοπεποίθηση, εξαρτητικότητα πάνω στους γονείς η στον πλησιέστερο ενήλικα καθώς και άγχος για το μέλλον.
Σημαντικό για τους γονείς είναι να εμπιστευτούν και να αφήσουν τα παιδιά να αντιμετωπίσουν αβέβαιες καταστάσεις και να λύσουν ανεξάρτητα τα προβλήματα τους. Γονείς που στην προσπάθεια τους να βοηθήσουν παρεμβαίνουν και επιλύουν την κάθε δυσκολία του παιδιού, δεν επιτρέπουν το απαραίτητο βίωμα του άγχους και της αβεβαιότητας που θα τα βοηθήσει να βρουν μόνα τους λύσεις. Αυτό που πολλές φορές χρειάζονται τα παιδιά για να αποκτήσουν τις βάσεις της ανθεκτικότητας δεν είναι η διόρθωση των πράξεων τους και η κριτική αλλά στην πραγματικότητα χρειάζονται περισσότερο πηγαίο ενδιαφέρον μέσω ερωτήσεων για το πως βιώνουν συναισθηματικά τις καταστάσεις και τον τρόπο που τα ίδια σκέφτονται να ενεργήσουν ανα πάσα στιγμή. Η άνευ όρων υποστήριξη και ενεργή ακρόαση του γονιού προς το παιδί καλλιεργεί ενα αίσθημα εμπιστοσύνης και ασφάλειας στην οικογένεια που θα επιτρέψει στο παιδί να ρισκάρει σε ασφαλή πλαίσια αλλά παράλληλα να έχει και την υγιή διάκριση οτι όταν το χρειαστεί μπορεί να μιλήσει με τους γονείς του για στήριξη, συναισθηματική αποφόρτιση η για συμβουλή. Επιπλέον, η μετάδοση στα παιδιά μας δεξιοτήτων διαχείρισης δύσκολων καταστάσεων, είτε μέσω παιχνιδιού, είτε μέσω συζήτησης και επίδειξης τεχνικών (πχ. χαλάρωσης και αποφόρτισης) ενδεχομένως να δημιουργήσει μέσα τους νέα γνώση την οποία θα χρησιμοποιούν στη συνέχεια μόνα τους σε ανάλογες δύσκολες καταστάσεις.
Μην ξεχνάτε οτι το κάθε παιδί είναι ένα λουλούδι που μεγαλώνει στον «κήπο της ζωής» και οι γονείς είναι συνοδοιπόροι που το τροφοδοτούν με τη κατάλληλη τροφή ώστε να ανθίσει μόνο του. Εμπιστευτείτε τα για να εμπιστευτούν και τα ιδια τον εαυτό τους.
Απο τη Ναυσικά Χριστοδουλίδου, Κλινική Ψυχολόγος
